വിണ്ണിലന്നു നിറഞ്ഞൊരാ കരിമേഘ- മെങ്ങോ മാഞ്ഞുപോയെങ്കിലുമന്നു പെയ്ത മഴ തോര്‍ന്നതില്ലതു നിന്‍ കണ്ണുനീരായ് പൊഴിയുന്നിതോ? ഭൂമുകന്യതന്‍ നെടുവീര്‍പ്പുപോല്‍ അനന്തമായ് നീളുന്ന മിന്നല്‍പ്പിണരുകള്‍ അവളുടെ ആര്‍ത്തനാദത്തില്‍ കിടുങ്ങുന്നു, നടുങ്ങുന്നു വിണ്‍തലം ഇവിടെയീ തീരങ്ങളില്‍ അലതല്ലി- യാര്‍ക്കുന്നു പുഴകളും നദികളും മുത്തൊഴിഞ്ഞൊരാ ചിപ്പിപോല്‍ ആത്മാവു വേറിട്ട ചെറ്റക്കുടിലുകള്‍ പ്രൌഡിയില്‍ നിലകൊണ്ടൊരാ ഗോപുരമേറ്റകള്‍ തന്‍ കാല്‍ വിഴുങ്ങുവാനാര്‍ക്കുന്ന ജലപ്പിശാചുകള്‍ അകലെയിരമ്പുന്നോരിന്ത്യന്‍ മഹാസമുദ്രമോടിയണയുന്നിതാ വന്നടുത്തെന്നോ യാത്രാമുഹൂര്‍ത്തം വിടകൊള്‍കയോ നീ ചെന്നൈ നഗരമേ! കടപ്പാട്: 2008 നവംബറില്‍ ചെന്നൈ നഗരത്തെ വിറങ്ങലിപ്പിച്ച സൈക്ലൊണ്‍ മഴ.
മഴ..എന്നുമെന്റെ ആത്മാവിനെ തൊട്ടുണര്ത്തുന്ന മഴ...പുത്തനുടുപ്പിട്ട് പുസ്തകസഞ്ചിയുമായി പുതുവര്ഷത്തില് സ്കൂളിലേക്കു പോകുന്ന കുട്ടിയുടെ ആഹ്ലാദമായ് ഇടവപ്പാതി..കനത്തുമൂടിക്കെട്ടി, തുള്ളിക്കൊരു കുടമായ് പെയ്തിറങ്ങുന്ന കര്ക്കിടക മഴ..പിന്നെയൊരു നനുത്ത സ്നേഹസ്പര്ശമായ്, ചിലപ്പോള് മുടിയഴിച്ചിട്ടൊരു താണ്ഡവമായ്, ജീവിതത്തിലെ സുഖ-ദുഖങ്ങള്ക്കു സാക്ഷിയായ് എന്റെ മഴ...മഴത്തുള്ളികള്!!